Νίκος Δήμου, Τι γυρεύει ο διανοούμενος στο παζάρι (των media)

Τον παλιό καλό καιρό του Πλάτωνα, το κοινό ενός διανοούμενου (που τότε δεν τον έλεγαν έτσι) ήταν η παρέα του, οι μαθητές του -κι άντε και κανένας περίεργος στην Αγορά. Εύκολο πράγμα τότε η επικοινωνία. Ο Επίκουρος μιλούσε με τους δικούς του στον Κήπο, οι Περιπατητικοί περιπατούσαν, οι Στωικοί τα έλεγαν στην Στοά και οι …
Continue reading Νίκος Δήμου, Τι γυρεύει ο διανοούμενος στο παζάρι (των media)

Νίκος Δήμου, Το κρύο και η ζέστη (μια χριστουγεννιάτικη εμπειρία)

Για όλους -εκτός από τα παιδιά- γιορτή σημαίνει ανάμνηση. Τα παιδιά, βέβαια, παρελθόν δεν έχουν -έχουν το ζωντανό παρόν. (Όσο για το μέλλον, το έχουν κι αυτό, αλλά δεν το ξέρουν. Και, ίσως, καλύτερα.) Εμείς, όμως, παρελθόν. Κάθε χρόνο και πιο φορτωμένο. («Θυμάσαι τα Χριστούγεννα του ’73;» «Θυμάσαι την Πρωτοχρονιά του ’65;») Αυτές τις θυμήθηκα τα …
Continue reading Νίκος Δήμου, Το κρύο και η ζέστη (μια χριστουγεννιάτικη εμπειρία)