Πάσχος Μανδραβέλης, Η ένοχη τηλεόραση

Το ακόλουθο άρθρο σχολιάζει το θέμα της τηλεοπτικής βίας, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στις επιπτώσεις της και στους λόγους για τους οποίους γυρίζονται και προβάλλονται από την τηλεόραση πολλές ταινίες βίας. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.

Μαριάννα Κακαουνάκη, Στα «δίχτυα» της Μπλε Φάλαινας

«Έβλεπαν τα παιδιά τους να είναι για ώρες στον υπολογιστή, αλλά τίποτα στη συμπεριφορά τους δεν τους είχε προβληματίσει», λέει ο καθηγητής αγγλικών Διογένης Παπαδόπουλος, ο οποίος αναγκάστηκε να επικοινωνήσει με γονείς μαθητών που του είχαν εκμυστηρευθεί ότι «τσέκαραν» το παιχνίδι, όταν αντίκρισε χαρακιές στα χέρια τους.

Νίκος Δήμου, Τι γυρεύει ο διανοούμενος στο παζάρι (των media)

Τον παλιό καλό καιρό του Πλάτωνα, το κοινό ενός διανοούμενου (που τότε δεν τον έλεγαν έτσι) ήταν η παρέα του, οι μαθητές του -κι άντε και κανένας περίεργος στην Αγορά. Εύκολο πράγμα τότε η επικοινωνία. Ο Επίκουρος μιλούσε με τους δικούς του στον Κήπο, οι Περιπατητικοί περιπατούσαν, οι Στωικοί τα έλεγαν στην Στοά και οι …
Continue reading Νίκος Δήμου, Τι γυρεύει ο διανοούμενος στο παζάρι (των media)

Leo Traynor, Η μέρα που συνάντησα το τρολ μου

«Με έδιωξε από το Twitter, χάκαρε τη σελίδα μου στο Facebook, κακοποίησε και τρομοκράτησε την οικογένειά μου. Ωστόσο το μεγαλύτερο σοκ ήρθε όταν έμαθα ποιος είναι.»

Παντελής Μπουκάλας, Η τηλεθέαση αναξιοπρέπειας

Όποιο περιεχόμενο κι αν έχουν τα παιγνίδια ανταγωνισμού που προβάλλονται στα ιδιωτικά κανάλια, ένα γνώρισμα τα εξομοιώνει: το απόλυτο δικαίωμα των κριτών να εξευτελίζουν τους παίχτες. Αυτούς δηλαδή που βιάζονται να πιστέψουν πως είναι παίχτες, ελπίζοντας ότι η πίστη τους αυτή θα θεραπεύσει τα τραύματα της αξιοπρέπειάς τους. Στην πραγματικότητα είναι πιόνια. Για λίγες μονάδες …
Continue reading Παντελής Μπουκάλας, Η τηλεθέαση αναξιοπρέπειας